Blog

Czym jest parwowiroza?

Jest to choroba dotykająca psy i psowate, niezależnie od wieku, płci czy rasy. Czynnikiem, który ją wywołuje jest psi parwowirus typu 2 (CPV-2), posiadający kilka wariantów.

Czym się charakteryzuje wirus CPV-2?

Jest niezwykle oporny na czynniki środowiskowe. W temperaturze pokojowej może przetrwać nawet 6 miesięcy. Zimą okres ten może ulec wydłużeniu. Istnieje tylko kilka środków odkażających, które mogą go wyeliminować, jednak muszą one działać długo (np. Virkon – 30 minut, Domestos – 1 godzina).

U szczeniąt po zarażeniu śmiertelność wynosi między 70-90% ( u leczonych 9-40%). U dorosłych psów nie przekracza 10%. Na zachorowanie najbardziej narażone są psy w wieku od 6.tygodnia do 6. miesiąca życia. Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby jest zarobaczenie zwierząt oraz inne zakażenia np. Escherichią coli.

Jakie są objawy parwowirozy?

Wirus ten ma powinowactwo do układu pokarmowego, dlatego też głównie występujące objawy to:

• brak apetytu i pragnienia
• gwałtowne wymioty
• ostra biegunka, często z krwią

Dodatkowo:

• wzrost temperatury przechodzący w hipotermię
• odwodnienie
• apatia
• czasem leukopenia, czyli spadek liczby białych krwinek.

U osobników starszych zdarza się, że jedynymi objawami są posmutnienie i brak apetytu. Mimo to, takie zwierzęta zarażają inne sprzyjając rozprzestrzenianiu się wirusa!

Jak zapobiec zarażeniu?

Podstawowym zabiegiem jest wykonanie szczepień ochronnych.

Szczenięta powinny być zaszczepione przeciw parwowirozie pierwszą dawką w 6. tygodniu życia. Kolejne dwie dawki zaleca się podać w odstępach około 3-4. tygodniowych. Szczepienie przypominające można wykonać w 6. miesiącu życia lub 1. roku życia i powtarzać je co 3 lata.

Parwowirusowe zapalenie jelit jest jedną z głównych chorób dotykających psy do 6. miesiąca życia. Niesie ze sobą wyniszczenie organizmu i wysokie ryzyko śmierci zwierzęcia. W naszym rejonie ta choroba jest często spotykana, dlatego bardzo ważne powinno być przestrzeganie kalendarza szczepień.